واکاوی تأثیر اسلوب تأکید در مسند و مسندالیه بر معنای آیات در جزء سی قرآن کریم

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد ادبیات و زبان عربی/ تهران / ایران

2 دکترای زبان و ادبیات عرب دانشگاه امام صادق(ع) / تهران / ایران

چکیده

چکیده
در علم نحو، تأکید به معنای تثبیت و تمکین یک معنا و مفهوم در ذهن مخاطب و تقویت و تعمیق
آن با بهره گیری از ادوات، کلمات و اسلوب های خاص بیانی است. در هر زبان و گویشی اسلوب های
خاصی در برابر متکلم و نویسنده قرار دارد که به وسیله آنها می تواند کلام خود را با تأکید به مخاطب
برساند. زبان قرآن،اسلوب های فراوانی از تأکید را در خود جای می دهد. تأثیر این مطلب در تحلیل
و تبیین دقیق معانی آیات، نشان از اهمیت و ضرورت این اسلوب دارد. تأکید در یک نوع تقسیم
بندی در سه جایگاه اسناد، مسند و مسند الیه مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش کوشیده تا اسلوب
تأکید) مسند و مسندالیه(را در جزء سی مورد بررسی قرار دهد، بر این اساس به بیان دیدگاه های
مفسران و علمای بلاغت در ذیل هریک از روشهای تأکید و همچنین ذیل آیات پرداخته است. شیوه
جمع آوری مطالب در این مقاله از جهت نوع، کتابخانه ای و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی است.
از نتایج به دست آمده می توان به این مطلب اشاره کرد که تأکید به سبب اغراض و فواید فراوانش،
یکی از مهمترین شیوه ها در بیان معانی و تفسیر آیات بوده و در جزء سی قرآن از این اسلوب به صورت
گسترده در رد انکار منکرین و بیان تهویل و عظمت قیامت و معاد استفاده شده است.

کلیدواژه‌ها

دو فصلنامه علمی پژوهشنامه تفسیر مقارن
دوره 1، شماره 1
مرداد 1402
صفحه 73-98

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار