معناشناسی توصیفی واژه «معروف » در قرآن کریم از دیدگاه مفسران شیعی و سنی

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسندگان

1 دانش پژوه سطح 3 ادبیات عرب / مدرسه علمیه رفیعة المصطفی(ع)/ تهران /ایران

2 دکترای زبان وادبیات عرب دانشگاه الزهرا(س) / تهران / ایران

چکیده

چکیده
یکی از حوزه های نسبتاً جدید در عرصه مطالعات زبانشناسی، روش معناشناسی است که
بیشترین کاربرد را در تحلیل متون و فهم ساختار آن دارد. معناشناسی توصیفی رابطه معنایی واژه ها
را در یک حوزه معنایی در مقطع زمانی خاصی با توجه به بافتی که در آن به کار رفته است، مطالعه
می کند. قرآن کریم با توجه به آسمانی بودن آن از اتقان بالاتری نسبت به سایر متون برخوردار است.
لذا بررسی ساختار متن و نحوه استعمال واژگان در این کتاب آسمانی میتواند روش مناسبی در فهم
هرچه دقیقتر معانی آن باشد. مقاله حاضر با استفاده از معناشناسی توصیفی به روش کتابخانه ای و
با رویکرد تطبیقی، علاوه بر معنای لغوی و اصطلاحی از دیدگاه لغویان و مفسران، به بررسی مشتقات
قرآنی و مترادفات و متضادهای واژه "معروف" و همچنین کاربردهای مختلف این واژه در آیات قرآن
پرداخته است و دیدگاه های مفسران شیعه و سنی ذیل آیات بیان شده است. نتایج حاصل از تحقیق
نشان می دهد که واژه "معروف" با واژه هایی چون برّ، زکاة و صدقه رابطه هم معنایی دارد و با واژه هایی
همچون منکر، سوء، سیئه تقابل معنایی دارد که با استفاده از تحلیل این روابط، به معنای واقعی
معروف دست می یابیم که معروف کاری، عملی یا قولی است که مطابق عقل و فطرت سلیم باشد.

کلیدواژه‌ها